สามอาทิตย์กับการเรียน

ต้องพบกับการลุ่นระทึกไปกับการเผชิญหน้ากับเกรดอีกสองวิชาของเทอมหนึ่งที่ได้เรียนผ่านมา เกรดมันจะออกแล้วนะแต่ยังทำใจไม่ได้เลยเพราะมันเป็นวิชาที่ยากสำหรับฉันเหลือเกิน มีเพื่อนหลายคนที่ได้เกรดน้อยมาก เราก็คงจะเป็นหนึ่งในนั้นเช่นกัน พูดไปพูดมารู้ไหมว่าขณะนี้เราเองก็ยังไม่กล้าเปิดดูเกรดที่ออกมาเลย กลัวจริงๆกลัวเกรดที่ออกมาจะทำให้ฉันคนนี้ทำใจไม่ได้ เฮ้ย...ชีวิตหนอชีวิต เมื่อไหร่เราจะเรียนเก่งเหมือนกับเขาบ้างหนอ จะได้ไม่ต้องลุ้นระทึกกับความโชคร้ายของการอาภัพเกรดแบบนี้อีก ดังนั้นการเรียนของเทอมสอง ปีการศึกษา 2552 นี้ เราคนนี้จะต้องตั้งใจเรียนให้มากกว่าเดิมเพื่ออนาคตข้างหน้าจะได้ไม่อาภัพเกรดอีก...จงจำไว้...สู้ๆเรา

2 สัปดาห์กับการเปิดเรียน

ในที่สุดก็ถึงวันเปิดเรียนอีกตามเคย...รู้ไหมว่าเราเปิดเรียนมาสองสัปดาห์แล้วนะ แต่รู้สึกว่าเรายังอยู่กับอดีต รู้สึกเหนื่อย ท้อ มันเป็นอาการอย่างไรไม่รู้บอกไม่ถูก เสียงหัวเราะของเพื่อนที่สนุกสนาน เฮฮาปาร์ตี้เหมือนสมัยที่ฉันอยู่ตอนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายหายไปไหนหมดนะ...แต่เราก็ต้องเข้าใจกับปัจจุบัน ว่าปัจจุบันเราเป็นนักศึกษา มีภาระหน้าที่กับการเรียน มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เราต้องรับผิดชอบ แต่มีสิ่งหนึ่งทีฉันคนนี้ไม่ชอบเลยคือการแข่งขันกัน คงจะดีถ้าหากโลกนี้ไม่มีคำว่า "การแข่งขัน" เกิดขึ้นมา มันเป็นสิ่งที่เราเลี่ยงไม่ได้เลยกับการแข่งขันเพราะสิ่งนี้เองมันจะช่วยให้เราเกิดการพัฒนาในหลายๆด้าน แต่หากเราแข่งขันกันมากเกินไปมันก็ไม่ต่างอะไรกับการเล่นเกมชีวิต